W tradycyjnym stole RTG, wymagany zakres pokrycia polem diagnostycznym pacjenta realizuje się przez ruch blatu w płaszczyźnie poziomej (pływający blat), skojarzony z ruchem wzdłużnym detektora RTG. Wadą tego rozwiązania jest konieczność przesuwania blatu z położonym nań pacjentem. W tradycyjnej konstrukcji, ruch wzdłużny detektora, nie przekracza zwykle 50 cm. W większości stołów RTG ruch poziomy blatu nie jest zmotoryzowany, co ogranicza m.in. możliwości wykonywania zautomatyzowanych projekcji np. stitchingu (akwizycja szeregu obrazów dla późniejszego sklejania w jeden długi radiogram).

W nowym rozwiązaniu konstrukcyjnym pacjent leży na nieruchomym blacie stołu. Wymagany zakres pokrycia polem diagnostycznym pacjenta realizuje się tu tylko przez ruch detektora pod blatem (pływający detektor). Uzyskuje się powiększone pole pokrycia diagnostycznego bez potrzeby przesuwania pacjenta. Ruch detektora pod blatem jest zmotoryzowany i automatycznie zgrywany z osią promieniowania. Ruch wzdłużny detektora, w nowej konstrukcji stołu osiąga nawet 160 cm!

Więcej informacji:

• Kalos